Okres polaktacyjny to spadek poziomu prolaktyny i estrogenów do stanu sprzed ciąży. Wielkość piersi wraca do stanu przed ciążą, bardzo często dochodzi do zmniejszenia wielkości w porównaniu do ich poprzedniego stanu. Niestety więzadła Coopera pozostają rozciągnięte nieodwracalnie, co prowadzi do opadnięcia piersi.

Przyczyną zmniejszenia i opadania piersi jest również szybka utrata wagi.

Proces starzenia prowadzi zarówno do osłabienia tkanki łącznej, osłabienia więzadeł Coopera jak i zmniejszenia tkanki gruczołowej na korzyść tkanki tłuszczowej.

U osób szczupłych opadanie to jest wyraźniej zaznaczone z powodu małej ilości tkanki tłuszczowej.

Wady budowy klatki piersiowej, są zazwyczaj przyczyną asymetrii gruczołów piersiowych jak i nieprawidłowego ich ułożenia.

Reasumując celem powiększania piersi jest poprawa ich:

proporcji

kształtu

wielkości

spoistości

symetrii

Implanty piersi, to bardzo popularna nazwa endoprotez piersiowych. Początek ich wszczepiania datuje się na lata 60-te ubiegłego wieku. Wśród nich najbardziej popularne są protezy piersi wypełnione żelem silikonowym. Mają one zdecydowaną przewagę nad innymi substancjami wypełniającymi implanty piersi takimi jak Hydrożel, sól fizjologiczna, a nawet bardzo rzadko stosowany olej solowy.

Dual Gel- protezy piersiowe wypełnione żelem silikonowym o różnej gęstości. Żel o większej gęstości zlokalizowany jest w okolicy przedniej i górnej powierzchni protezy, przez co pierś lepiej trzyma swój kształt, kompleks otoczka z brodawką jest lepiej uniesiona, natomiast żel o mniejszej gęstości dostosowuje się do naturalnej spoistości gruczołu piersiowego.

Protezy Backera wypełnione są silikonem, a następnie po implantacji dopełniane solą fizjologiczną aż do osiągnięcia pożądanego rozmiaru. Protezy piersiowe wypełnione żelem silikonowym są najczęściej używane do powiększenia piersi.

Żel silikonowy używany obecnie w protezach piersiowych ma gęstą spoistość, posiada przez to tzw pamięć kształtu. Po przecięciu torebki protezy lub jej pęknięciu nie rozlewa się do otaczających jej tkanek, nie uszkadza ich, a pierś posiada nadal pożądany kształt, pomijając dolegliwości które pacjentka może odczuwać. Implanty piersi różnią się również budową torebki samej protezy.

Obecnie bardzo często stosuje się protezy piersi pokryte powłoką teksturowaną.

Jest to tekstura i mikro tekstura. Mają one tę przewagę nad powłoką gładką, iż ze względu na swoją powierzchnię rzadziej ulegają rotacji i przemieszczaniu się. Wprowadzone parę lat temu torebki poliuretanowe, charakteryzują się jeszcze większą obojętnością immunologiczną od powłok teksturowanych, przez co znacznie rzadziej dochodzi do wytworzenia przykurczu torebkowego wokół implantu.

Następną przewagą nad powierzchnią teksturowaną jest mniejsza zdolność do rotacji implantu, ponieważ otaczająca protezę piersiową tkanka łączna bardziej wrasta w oczka pianki poliuretanowej. Ostatnio można usłyszeć o implantach piersiowych, pokrytych powłoką tytanową. Tytan ma ogromną zaletę ponieważ jest immunologicznie obojętny dla organizmu, a dodatkową tworzy środowisko niesprzyjające rozwojowi bakterii. Ze względu na wymienione wcześniej zalety, wystąpienie przykurczu torebkowego jest znacznie rzadsze w stosunku do pozostałych powłok.

Protezy anatomiczne mają kształt tzw. łezki lub kropli wody, tzn. wyglądem nawiązują do naturalnego profilu piersi. Protezy te jednak różnią się między sobą kształtem podstawy, profilem protezy tzn. wymiarem strzałkowym protezy piersiowej, odpowiadającym za projekcję piersi. Podstawa protez może mieć kształt okrągły. Implanty te przeznaczone są dla osób o średnim wzroście z proporcjonalną klatką piersiową. Protezy piersiowe z podstawą owalną, o większym wymiarze poprzecznym w stosunku do wysokości protezy są dedykowane dla osób niższych i o szerokiej klatce piersiowej. Natomiast implanty piersi o większej wysokości protezy w stosunku do szerokości zakładane są pacjentkom szczupłym, wysokim i o wąskiej klatce piersiowej. Protezy anatomiczne zalecane są pacjentkom ze słabo wykształconym gruczołem piersiowym oraz/lub słabo wykształconą podskórną tkanką tłuszczową. W przypadku opadniętych piersi dają większą możliwość podniesienia kompleksu otoczki z brodawką.

Protezy okrągłe dają efekt pełnego dekoltu, pełnych piersi, mocniej wypełniają górne pole piersiowe. Wszczepiane są pacjentkom z dobrze wykształconym gruczołem piersiowym i tkance podskórnej.

Powiększanie piersi hybrydowe

Metoda ta polega na jednoczesnym wszczepienie implantów piersiowych oraz przeszczepieniu tłuszczu autogennego. Jest stosowana i zalecana przy podgruczołowym lub podpowięziowym umiejscowieniu implantów piersiowych.

Przeszczep tłuszczu umożliwia niwelowanie obrysów protez piersiowych oraz zmniejszenie niewielkiego stopnia asymetrii piersi.

Umiejscowienie implantów piersi

Protezy piersiowe mogą być umiejscowione pod mięśniem piersiowym większym.

Jest to najkorzystniejsze ułożenie implantu. Stosowane powinno być przede wszystkim u pacjentek szczupłych z małym gruczołem i słabo rozwinięto tkanką tłuszczową.

Implantacja pod gruczołem może być wykonana u pacjentek z dobrze wykształconą tkanką tłuszczową i dobrze rozwiniętym gruczołem piersiowym.

Ułożenie podpowięziowe może być wykonane u większości pacjentek. Wiąże się to często z przeszczepem tłuszczu autogennego w celu niwelacji widocznych lub dających się wyczuć brzegów protezy piersiowej.

Rodzaje cięć chirurgicznych

Najbardziej popularne cięcie znajduje się w fałdzie podpiersiowym.

Ma on tę przewagę nad innym umiejscowieniem cięcia, że blizna chowa się pod lekko opadającą pierś, a chirurgowi daję świetny wgląd w pole operacyjne.

Cięcie w dole pachowym jest rzadziej stosowane. Najczęściej wymaga użycia endoskopu w celu kontroli hemostazy. Blizna umiejscowiona jest w naturalnym fałdzie skóry dołu pachowego. Jest bardziej widoczna od poprzedniej, a ponadto gojenie może być gorsze ze względu na obecność gruczołów potowych w tym rejonie. Wymienione wyżej rodzaje cięć pozwalają na uniknięcie cięć samego gruczołu piersiowego, co ma fundamentalne znaczenie u kobiet chcących w przyszłości karmić piersią

Cięcie na granicy skóry i otoczki sutkowej ogranicza rozmiar wkładanej protezy piersiowej, z tego względu, iż otwór jaki powstaje w tej lokalizacji jest mniejszy od pozostałych. Dodatkowo chirurg musi naciąć bezpośrednio gruczoł piersiowy aby dostać się do odpowiedniej warstwy ciała.

Wypełniacze tkankowe

Do niedawna dużą popularnością cieszyła się metoda powiększania piersi preparatem Macrolane. Jest to wysokocząsteczkowy kwas hialuronowy. Zabieg polegał na wstrzyknięciu preparatu pod gruczoł piersiowy i/lub pod mięsień piersiowy większy, przy pomocy długiej kaniuli. Zabieg odbywa się w sedacji lub znieczuleniu ogólnym.

Jednak częste powikłania w postaci licznych torbieli i następowym zniekształceniu piersi wyhamowały entuzjazm do tej metody. Ponadto powstające torbiele utrudniały diagnostykę nowotworów piersi. Firma produkująca ten preparat cofnęła rekomendację dla tej metody powiększania piersi.

Inny preparat aqua filling stał się przyczyną ciężkich powikłań u pacjentek, które korzystały z tej metody.

Powiększanie piersi metodą przeszczepiania autogennej tkanki tłuszczowej.

Metoda ta polega na pobraniu komórek tłuszczowych metodą liposukcji z powłok brzusznych, bioder, wewnętrznych powierzchni ud, lub ich zewnętrznych powierzchni,tzw. bryczesów. Następnie po odwirowaniu, podanie ich pod gruczoł piersiowy. Metoda ta pozwala na powiększenie piersi o1-2 rozmiary. Jest metodą mniej inwazyjną od powiększania piersi przy użyciu protez piersiowych. Okres rekonwalescencji po tym zabiegu jest zdecydowanie krótszy od wszczepiania protez piersiowych. Dodatkowym plusem tej metody jest obecność komórek macierzystych w przeszczepionym tłuszczu, co działa korzystniej na sam gruczoł piersiowy.

Możliwe komplikacje po operacjach powiększania piersi

Powikłania po implantacji protez piersiowych mogą być wczesne lub późne

Do najczęstszych wczesnych powikłań zaliczamy: krwiak w ranie, infekcje rany i nieprawidłowe ułożenie protezy. W trakcie zabiegu chirurgicznego bardzo ważne jest bardzo dokładne wykonanie hemostazy/zamknięcie wszystkich, nawet najdrobniejszych naczyń krwionośnych, ponieważ powstały krwiak w loży protezy piersiowej może być przyczyną infekcji, a nawet ropnia, co powoduje poważne konsekwencje, i może doprowadzić nawet do konieczności usunięcia implantu piersi. Większość chirurgów, oprócz dokładnej hemostazy, podaje pacjentkom antybiotyk, zarówno śródoperacyjnie jak również w ciągu następnych dni po zabiegu operacyjnym. Zalegająca krew w ranie może stać się przyczyną przerostu tkanki łącznej wokół implantów piersiowych, czyli powodować tzw. przykurcz Beckera.

Innym powikłaniem jest nieprawidłowe ułożenie implantu. Podczas implantacji protezy chirurg musi zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe ułożenie protezy w wytworzonej przez niego loży. Jego nieprawidłowe ułożenie skutkuje nieprawidłowym kształtem powiększonej piersi. Problem ten dotyczy głównie protez anatomicznych. Zmiana wrażliwości brodawek sutkowych, ich niedoczulica lub przeczulica często pojawia się po operacji powiększenia piersi. Zazwyczaj dolegliwości te znikają do roku czasu.

Powikłania późne mogą pojawić się kilka, a nawet kilkanaście lat po zabiegu operacyjnym.

Do takich powikłań należy wymieniony wyżej przykurcz torebkowy Beckera.

Statystycznie po dziesięciu latach pojawia się on u 5% operowanych pacjentek.

Każda proteza piersiowa otoczona jest torebką zbudowaną z tkanki łącznej.

Jest to naturalna odpowiedź organizmu na ciało obce w organizmie człowieka.

Do dodatkowych czynników drażniących należą zalegająca krew czy bakterie bytujące na powierzchni endoprotezy, które tworzą tzw. biofilm (bakterie wraz z otaczającymi je substancjami wydzielanymi przez siebie), przez co są bardzo trudne do zwalczenia. Czynniki te powodują stałe drażnienie torebki włóknistej, wytwarza się przez to przewlekły stan zapalny, którego wynikiem jest przerost samej torebki włókniste. Staje się ona pogrubiała, twarda oraz dochodzi do jej przykurczu. Przykurcz ten powoduje uciskanie na samą protezę piersiową i jej zniekształcenie.

Wyróżniamy cztery stopnie przykurczu torebkowego Beckera

I -pierś jest nadal miękka , wygląd naturalny mimo już pogrubiałej torebki włóknistej

II-obserwowane są już stwardnienia

III-pierś jest twarda i ma zniekształcony kształt

IV- wszystkie wyżej wymienione + towarzyszący uporczywy ból

Leczenia chirurgicznego wymaga III i IV stopień przykurczu Beckera.

Wykonujemy wtedy kapsulektomię lub kapsulotomię- odpowiednio wycięcie całej torebki włóknistej lub jej nacięcie.

Rzadkim powikłaniem jest zakrzepica naczyń podskórnych dołu pachowego i powłok brzusznych. Pacjentki, mimo podstawowych do zabiegu operacyjnego, prawidłowych badań dotyczących krzepliwości krwi, w trakcie zabiegu operacyjnego wykazują pewne nieprawidłowości w układzie krwawienia. Dlatego bardzo ważne jest, aby rozmowa chirurga z pacjentką w trakcie konsultacji była szczera i dokładna. Pacjentka powinna opowiedzieć o wszystkich objawach mogących świadczyć o nieprawidłowym układzie krzepnięcia. Szczególną uwagę należy zwrócić na samoistne krwawienia z błon śluzowych nosa, jamy ustnej, przedłużające się miesiączki, przedłużone krwawienie z rany czy łatwe powstawanie dużych wybroczyn krwawych pod skórą (tzw. siniaków) po niewielkich uderzeniach.

Wszczepianie dużych i bardzo dużych protez piersiowych w przyszłości na pewno będzie skutkować ich opadaniem. Pacjentki te powinne nosić bardzo dobrej jakości biustonosze aby jak najbardziej minimalizować to niepożądane zjawisko.

Pofałdowanie skóry wokół implantu piersiowego może występować u pacjentek szczupłych z niewielką ilością tkanki podskórnej,cienką skórą czy małym gruczołem.

Przeciwskazania do zabiegów operacyjnych powiększania piersi

Największym przeciwskazaniem do tego typu zabiegów jest zły stan zdrowia.

Pacjentki obciążone jakimikolwiek chorobami muszą być skonsultowane przez specjalistów zajmującymi się chorobą jaka dotknęła pacjentkę. Specjalista po wykonaniu szczegółowych badań wypowiada się w formie pisemnej czy dana pacjentka może bezpiecznie przejść przez zabieg operacyjny.

Nowotwory piersi są bezwzględnym przeciwskazaniem do zabiegów operacyjnych powiększania piersi. Ich podejrzenie musi być bardzo dokładnie zweryfikowane i wyeliminowane, aby pacjentka mogła zostać poddana zabiegowi operacyjnemu.

Wszelkie infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych, infekcje bakteryjne skóry, zły stan uzębienia- nie w pełni wyleczone zęby mogą być przyczyną krwiopochodnych infekcji a nawet ropni w miejscu operowanym. Wszelkie wątpliwości są wskazaniem do odroczenia zabiegu operacyjnego.

Aby pacjentka mogła poddać się zabiegowi powiększania piersi musi być w pełni zdrowa.